Να σας πω… Δεν βλέπω συχνά. Οι λόγοι είναι πρώτα οικονομικοί. Δεν εννοώ ότι είναι ακριβά τα εισιτήρια, αλλά ότι «δεν μας φτάνουν τα μισθά», όπως έλεγε η συγχωρεμένη Σαπφώ Νοταρά. Άλλος λόγος, είναι και η διάθεση… «Άντρα θέλω, τώρα τον εθέλω;». Ε δεν τον θέλω τώρα. Προτιμώ να κάτσω σπίτι και να πλέξω κοτσίδες. Και ένας ακόμα σημαντικός λόγος που δεν βλέπω… είναι και οι παραγωγές. Δεν μας αρέσουν όλα, πώς να το κάνουμε!
Τώρα… Γιατί πάω; Έλα μου ντε! Είναι στιγμές που την έχω την απάντηση. Είναι και κάτι άλλες που με πιάνουν διάφορα υπαρξιακά, που δεν ξέρω ούτε καν γιατί υπάρχω, όχι γιατί πάω στο θέατρο. Θα προσπαθήσω, όπως και να ’χει, να εξηγήσω κάποιους από τους λόγους. Καταρχήν, είναι ένας χώρος συνεστίασης. Καλή η μοναξιά, αλλά κι ο κόσμος που και που χρειάζεται. Ξέρετε… είδα τον τάδε γνωστό, πώς πάχυνε η ξαδέρφη του Μήτσου, ντύθηκε λατέρνα και βγήκε, και άλλα τέτοια! Θα μου πεις… αυτά τα κάνω και στην καφετέρια. Οκ, πες το μου, δεν έχω κάτι να απαντήσω.
Βλέποντας θέατρο, σου δίνεται η ευκαιρία να γνωρίσεις τόπους, ανθρώπους, εποχές, συνήθειες, συνταγές. Να διαδραματίζονται εκεί μπροστά σου. Από σκηνικά που ίσως αργότερα να γίνουνε καυσόξυλα, από ηθοποιούς που ίσως τους δεις σε κάποιο μπαράκι να σερβίρουνε ποτά και από συγγραφείς που δε ζούνε πια, για να δώσουν συνεντεύξεις στις πιο in παρουσιάστριες της t.v. Kαι η χημεία αυτών, μαζί και με φωτιστές, φροντιστές, μακιγιέρ, κομμώτριες, παραμάνες, σκηνοθέτες, χορογράφους, γλύπτες και όσα συντελούν για μια παράσταση, που είναι πολλά, γιατί όπως ξέρουμε, το θέατρο περιλαμβάνει όλες τις τέχνες, όχι σαν την όπερα, αλλά κι αυτό είναι λίγο απ’ όλα, δημιουργούν για μιάμιση ώρα, πάνω κάτω, άλλους κόσμους, θεατρικούς!
Έχει μια μαγεία το θέατρο. Όχι μαύρη, απ την άλλη, την ακαταλαβίστικη. Που την έχουν και οι άλλες τέχνες. Για λίγες στιγμές, όσο κρατάει μια παράσταση συνήθως, αν είναι καλή, γιατί αν είναι μάπα, κλάφτα! Για λίγες στιγμές λοιπόν, όπως έλεγα, σου δίνεται η ευκαιρία να αδειάσει το κεφάλι σου… Να δεις μια πλοκή που ίσως να μην την είχες φανταστεί και να σου ανοίξει άλλους ορίζοντες. Ναι, εκεί που τα είχες συμμαζεμένα και τακτικά στο μυαλό σου, έρχεται μια παράσταση και στα κάνει λαμπόγυαλο, και άντε να τα βάλεις πάλι στη σειρά! You know... προβληματισμός και λύση…
Καλές θεάσεις, με καλές παραστάσεις!
