O Νίκος Βερόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα τον Αύγουστο του 1954 και είναι ο μοναδικός Έλληνας-Ινδιάνος. Η πρώτη του επαφή με Ινδιάνους ήταν στα δεκαοχτώ του χρόνια. Όταν κερδίζοντας ένα είδος υποτροφίας σ΄ένα πρόγραμμα ανταλλαγής και φιλοξενίας μαθητών μεταξύ Η.Π.Α και Ελλάδας, βρέθηκε στην Αμερική -πολιτεία Νεμπράσκα- και έζησε δίπλα σε ινδιάνικους καταυλισμούς.
Γύρισε στην Ελλάδα το 1973 και αφού εκπλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις και σπούδασε ψυχολογία και δημοσιογραφία στην Γερμανία... Αποφάσισε να πάει να ζήσει για 20 περίπου χρόνια με τους Ινδιάνους και να εξελίξει τις γνώσεις του πάνω στη μουσική. Γύρισε λοιπόν κοντά τους, τους έζησε, έμαθε, βοήθησε, έγινε ένας απ΄αυτούς.
Το 1984, σε μια μεγάλη ινδιάνικη τελετή, γίνεται ο πρώτος Έλληνας Τσερόκι και ο τρίτος ξένος παγκόσμια που γινόταν Ινδιάνος (πρώτη περίπτωση το 1860 και δεύτερη το 1900), παίρνοντας σαν δώρο τον Τζερόνιμο, άλογο που του χάρισε ο σοφός Σαμάνος δασκαλός του Γκρίζος Λύκος και τα λευκά φτερά του, σύμβολα του ονόματος που πήρε και της ζωής που έκανε. Το Λευκό Φτερό Στον Άνεμο... «Λευκό» για το χρώμα του, «Φτερό» σαν Ινδιάνος και «Άνεμο» για την σαν φτερό στον άνεμο, ταξιδιάρικη ζωή του.
Ο Νίκος Βερόπουλος στην Ινδιάνικη τελετή, όπου χρίστηκε επίσημα Ινδιάνος, έμαθε στους Ινδιάνους της φυλής όπου φιλοξενόνταν τον Καλαματιανό κάτω από τους ήχους των τυμπάνων 
και συγκεκριμένα το παραδοσιακό «Παπάκι». Σήμερα υπάρχει στην Αμερική και χορεύεται από τους Ινδιάνους το «Βήμα Της Πάπιας», ένας ινδιανοποιημένος Καλαματιανός που χορεύεται κανονικά στα 7/8 με πρόσθετες φιγούρες, μαζί με τους άλλους ινδιάνικους χορούς: «Βήμα Του Ελαφιού», «Βήμα Του Λαγού» κ.λ.π.
Τα τελευταία 35 χρόνια ασχολείται αποκλειστικά με επαγγέλματα ανθρωπιστικά, κοινωνικά και επικοινωνιακά, βασισμένα στον άνθρωπο και το περιβάλλον του. Την περίοδο 2002-2003 υπήρξε Πρέσβης του Έθνους των Λακότα στην Ελλάδα, με έδρα την Αθήνα, ενώ από το 2003 μέχρι το 2009 ασχολήθηκε με τα δικαιώματα των Ινδιάνων του Αμαζονίου στη Βραζιλία, γεγονός που συντέλεσε στην απέλασή του από εκείνη τη χώρα, οπότε και επέστρεψε στην Ελλάδα.
Γράφει, ζωγραφίζει, τραγουδάει και εμπνέεται από τους Ινδιάνους και τα οράματά τους αλλά και από τις ατέλειωτες περιπλανήσεις του στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. «Στην πίσσα και στα πούπουλα, Βίος και πολιτεία ενός ρεμπέτη της φυλής των Τσερόκι», είναι ένα βιβλίο του, όπου ίσως διαβαζοντάς το να γνωρίσουμε λίγο από τον χαρακτήρα και να ταξιδέψουμε στα μέρη που περιπλανήθηκε ο ίδιος. Τι είναι εκείνα που ώθησαν έναν Νίκο να ονομαστεί και "Λευκό Φτερό στον Άνεμο";
Πηγές:
