Μπορεί να είσαστε κάποιος ειδικός της σιγουριάς, ένα άτομο που αποφεύγει το άγνωστο, με σκοπό να ξέρει πάντα που πάει και τι μπορεί να περιμένει από κει που θα πάει. Η εκπαίδευση που από νωρίς μας δίνει η κοινωνία μας τείνει να ενθαρρύνει την επιφυλακτικότητα σε βάρος της περιέργειας, τη σιγουριά σε βάρος της περιπέτειας. “Ν’ αποφεύγετε το αμφίβολο, να μένετε σε περιοχές που τις ξέρετε, μην περιπλανιόσαστε ποτέ στο άγνωστο.” Αυτά τα μηνύματα που δεχόμαστε από πολύ νωρίς γίνονται ένας ψυχολογικός φραγμός που εμποδίζει την ατομική μας ολοκλήρωση και την ευτυχία της τωρινής στιγμής, με αναρίθμητους τρόπους.
Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, ένας άνθρωπος που αφιέρωσε τη ζωή του στην εξερεύνηση του αγνώστου, γράφει σ’ ένα άρθρο του με τίτλο «Τι πιστεύω», που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Forum (Οκτώμβρης 1930):
«Το πιο όμορφο πράγμα που θα μπορούσαμε να γνωρίσουμε ποτέ είναι το μυστήριο. Είναι η αληθινή πηγή κάθε Τέχνης κι Επιστήμης».
Θα μπορούσε να πει ακόμη ότι είναι επίσης η πηγή κάθε ωρίμανσης και γοητείας.
Αλλά ακόμη πολλοί άνθρωποι εξισώνουν το άγνωστο με τον κίνδυνο. Ο σκοπός της ζωής -πιστεύουν- είναι να αντιμετωπίζεις με σιγουριά και πάντα να ξέρεις που πας. “Μόνο οι επιπόλαιοι ριψοκίνδυνοι εξερευνούν τις άγνωστες περιοχές της ζωής κι όταν το κάνουν, φτάνουν στο σημείο να ξαφνιάζονται, να πληγώνονται και το χειρότερο απ’ όλα, να είναι απροετοίμαστοι.” Στους νεαρούς εφήβους –προσκόπους λένε: “Έσο έτοιμος”. Αλλά, πως μπορείς να είσαι προετοιμασμένος για το άγνωστο; Σίγουρα δε μπορείς. “Γι’ αυτό καλύτερα να το αποφεύγεις για να μην καταλήξεις να σπάσεις τα μούτρα σου. Φρόντιζε για τη σιγουριά σου, μην μπαίνεις σε κινδύνους, ακολούθα τους χαραγμένους δρόμους, έστω κι αν είναι ανιαροί.”
Ίσως, όμως να‘ χετε κουραστεί μ’ όλη αυτή τη σιγουριά, ξέροντας το πώς θα' ναι η κάθε μέρα σας πριν να τη ζήσετε. Δε μπορείτε να ωριμάσετε όταν κιόλας ξέρετε τις απαντήσεις πριν καν διατυπωθούν οι ερωτήσεις. Ίσως τα καλύτερα χρόνια, οι καλύτερες στιγμές της ζωής σας, που θυμόσαστε να’ ναι αυτές που τις ζήσατε αυθόρμητα, κάνοντας το κάθε τι που θέλατε κι αντιμετωπίζοντας μ’ ενθουσιασμό το μυστήριο.
Ακούμε τα μηνύματα του πολιτισμού μας περί σιγουριάς, σ’ ολόκληρη τη ζωή μας, αρχίζουν από την οικογένεια και ενισχύονται από τους παιδαγωγούς. Το παιδί μαθαίνει ν’ αποφεύγει το άγνωστο. “Μην παρασύρεσαι. Έχε έτοιμες τις σωστές απαντήσεις. Μείνε μαζί με τους ομοίους σου.” Αλλά αν ακόμη μένετε προσκολλημένοι σ’ αυτές τις όλο φόβο ενθαρρύνσεις για σιγουριά, τώρα είναι καιρός ν’ απελευθερωθείτε. Απαλλαγείτε από την ιδέα ότι δε μπορείτε να δοκιμάσετε μια νέα κι αμφίβολη συμπεριφορά. Μπορείτε, αν το διαλέξετε. Όλα αρχίζουν με μια κατανόηση των καθορισμένων από τους άλλους ανακλαστικών σας για ν’ αποφεύγετε κάθε νέα εμπειρία.
Πηγή: Γουάϊην Ντύερ, Οι Περιοχές των Σφαλμάτων σας, Εκδόσεις Γλάρος
