Προσφυγιά. Εικόνες αν μη τι άλλο πρωτόγνωρες. Πρωτόγνωρες για τις σημερινές γενιές, που πέρα από τα σχολικά βιβλία της ιστορίας δεν ξανάδαν ποτέ καραβάνια λεηλατημένων και εξαθλιωμένων ανθρώπων. Ανθρώπων που βίωσαν την φρίκη του πολέμου και αναγκάστηκαν να κάνουν το απονενοημένο διάβημα να αναζητήσουν ένα (καλύτερο;) αύριο γι’ αυτούς και τα παιδιά τους. Και στον δρόμο αυτόν για το ελπιδοφόρο αύριο, ήταν στην τύχη τους να περάσουν και από την “μαγική” μας χώρα…
Με μόνο το άκουσμα της είδησης ότι πρόσφυγες διασχίζουν τα εθνικά δίκτυα ώστε να γλιτώσουν την “φιλοξενία” μας και να φτάσουν μόνοι τους στα βόρεια σύνορά μας, άρχισαν όπως ήταν αναμενόμενο και οι πρώτες κραυγές των πολλών. Του γνωστού – άγνωστου ανιστόρητου και αυτοτροφοδοτούμενα αμαθούς όχλου.
- «Μειονότητα μας έχουν κάνει. Κι ακόμα έχουν λεφτά. Μόλις τους τελειώσουν κι αρχίσουν να πεινάνε ΘΑ ΜΑΣ ΣΦΑΞΟΥΝ ΟΛΟΥΣ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ!!»
- «ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗ ΒΟΜΒΑ οι πρόσφυγες για τα παιδιά μας, όταν λιάζονται έξω από τα σχολειά!»
Ευφυολογήματα και αντιλήψεις που είτε καλλιεργούνται στους γηγενείς, είτε κεφαλαιοποιούνται (αν είναι ήδη ριζωμένα ως αντίληψη) από τα τοπικά και πανελλαδικά συστημικά μίντια. Κακά τα ψέματα, τα τελευταία 5 χρόνια της κρίσης, όπως ήταν φυσικό, οι «διαπλάστες» της κοινής γνώμης αξιοποιούν (είτε διαστρεβλώνουν) την παραμικρή εικόνα που θα τους κάνει να ξεσπαθώσουν και εν τέλει να διασπείρουν ξενοφοβία και τρόμο.. Ο λαός πρέπει να τρομοκρατείται άλλωστε, με κάθε μέσο που παρουσιάζεται είτε έστω να αποπροσανατολίζεται.
«ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗΚΑΜΕ λένε και οι επαγγελματίες στην είσοδο της πόλης, που τα καταστήματα τους έχουν μετατραπεί προσωρινά σε hotspot».
(Αυτό περιμέναμε για να καταστραφούμε).
Εκεί που η καλοψυχία μας όμως διαπρέπει είναι στα σχόλια του κόσμου κάτω από τα άρθρα αυτά
«..Kai emeis pou eimaste ellines ti kanoumai e..? na bgoumai eχw apo ta spitia mas ..ti Na pw ellada p katantises Kai p tha katantiseis akoma...ga***no kratos».
(Για την ορθογραφία του εκάστοτε Ελληνάρα ας μην κάνουμε νύξη).
Να τα πάρουμε όμως με την σειρά. Και μιας και λατρεύω τους παραλληλισμούς και τη ρημάδα την υπόθεση ας δούμε το εξής:
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2016
Οι αριθμοί είναι «αμείλικτοι» σύμφωνα με τους απανταχού επαΐοντες. Υπολογίζονται ότι ήδη έχουν περάσει μέχρι σήμερα τουλάχιστον 500.000 πρόσφυγες από την χώρα, ενώ μέσα στις επόμενες ημέρες με την παρούσα κατάσταση θα περάσουν άλλοι τόσοι!!! Το πρόβλημα οξύνεται ακόμη πιο πολύ με τις αντιπαραθέσεις μέσα στους κόλπους της «Ευρώπης των λαών» μιας και οι ανάλγητοι Ευρωπαίοι μαντέψτε: Δεν τηρούν τις δεσμεύσεις τους!!
«Μα καλά…Είναι ποτέ δυνατόν?? 500.000 άτομα σε μια χώρα 10 εκατομμυρίων?? Θα βουλιάξει η Ελλάδα μας»!!....
ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2016
«Πάμε για ρεκόρ με 30.000.000 τουρίστες το 2016!!!! Ο διαφημιστικές καμπάνιες του Υπουργείου Τουρισμού προσελκύουν κόσμο από όλα τα μέρη της γης, οι οποίοι έρχονται να απολαύσουν τον φιλόξενο Ελληνικό ήλιο!!
Μετά τον Σύνδεσμο Τουριστικών Επιχειρήσεων Ελλάδος τα στοιχεία της κεντρικής τράπεζας δείχνουν ότι το πρώτο τρίμηνο υπάρχει αύξηση του αριθμού των επισκεπτών σε ποσοστό γύρω στο 29%. Μάλιστα τον Ιανουάριο ο αριθμός των επισκεπτών είχε αυξηθεί κατά 49% (στις 600.000) αλλά ο πρώτος μήνας του χρόνου έχει τη μικρότερη συμμετοχή στη συνολική εικόνα.
Είναι εντυπωσιακό πάντως το γεγονός ότι το 2015 ο αριθμός των ξένων τουριστών και επισκεπτών που ήρθαν στην Ελλάδα αυξήθηκε κατά 4.113.781 άτομα!»
(Σημειωτέον ότι τα ανωτέρω στοιχεία ανευρέθησαν στον διαδίκτυο και αφορούσαν το έτος 2015, μια χρονιά “άσχημη” με βάση την κατάσταση στην οικονομίας μας, πάνω σε αυτά προσαρμόζουμε την υπόθεσή μας με δεδομένο ότι η φετινή αναμένεται να είναι ακόμη καλύτερη).
Μα τι συμβαίνει όμως τελικά με τους παραπάνω αριθμούς; Πως είναι δυνατόν η χώρα μας να έχει υποδομή να δεχτεί 30 εκατομμύρια ανθρώπους μέσα σε 6 μήνες και παρ’ όλα αυτά να μην αντέχει να «συγκρατήσει εδαφικά» 500 χιλιαδούλες προσφύγων;;
Ως γνωστόν σ' αυτήν την αλλοπρόσαλλη χώρα, 25 εκατομμύρια τουρίστες είναι ευλογία θεού. Θα ήταν ακόμα μεγαλύτερη ευλογία αν ήταν 35 εκατομμύρια ή, γιατί όχι, 45. Περιορισμοί σ’ αυτά δεν χωρούν! Αν τα 25 εκατομμύρια τουριστών τα μοιράσει κανείς στις 180 ημέρες ενός γεμάτου τουριστικού εξαμήνου, προκύπτει το όχι ευκαταφρόνητο νούμερο των σχεδόν 139.000 κάθε ημέρα.
Διαφορετικοί οι 139.000 τουρίστες της επόμενης ημέρας, πάλι διαφορετικοί οι 139.000 της μεθεπόμενης ημέρας, και ούτω καθ' εξής. Αυτή είναι μια μέτρια "χωρητικότητα" (σε τουρίστες) αυτού του «ευλογημένου» τόπου... Κοντά 140 χιλιάδες κάθε μέρα, ώσπου να γίνουν συνολικά στο εξάμηνο 25 εκατομμύρια. Και δώστου ρεπορτάζ στα κανάλια για τα έσοδα της χώρας μας από τον τουρισμό. Και δώστου διθυράμβους για την κονόμα του ντόπιου εμποράκου.
Τέσσερεις χιλιάδες πρόσφυγες όμως την ημέρα που αποβιβάζονται στον Πειραιά, α, όλα κι όλα!!! Αυτοί δεν χωράνε!! Ή, άντε με το ζόρι. Ίσως και να τους καταφέρναμε αν τελικά μας δώσουν τις επιδοτήσεις οι ανθέλληνες ευρωπαίοι και οι Γερμαναράδες. Αν οι παράδες είναι αρκετοί, τότε κάτι μπορεί να γίνει...
Για ποιον λόγο λοιπόν ισχύουν δύο μέτρα και δύο σταθμά στην επιχειρηματολογία των γηγενών? Γιατί τους τουρίστες τους υποδεχόμαστε μετά βαΐων και κλάδων (και περισσού χώρου γι’ αυτούς), ενώ τους πρόσφυγες τους απορρίπτουμε? Μήπως τελικά το πρόβλημα εδράζεται αλλού και απλώς αναπαράγουμε αυτιστικά αυτήν την «κοινή» την γνώμη χωρίς βάση ;
Και κάπου εδώ είναι που έρχεται η πολυαγαπημένη ώρα της ιστορικής αναδρομής.. Είπαμε πρωτόγνωρα συμβάντα για την γενιά μας, όχι όμως και τόσο πρωτόγνωρα για την ιστορία.
1922
Το 1922, έχουμε την πλέον γνωστότερη καταστροφή, αυτή της Σμύρνης. Ο Ελληνικός Στρατός που έχει εκστρατεύσει στη Μικρά Ασία γνωρίζει μνημειώδη ήττα από το στρατό του Κεμάλ Ατατούρκ, υποχωρεί άτακτα, χιλιάδες πιάνονται αιχμάλωτοι ενώ οι υπόλοιποι φεύγουν τρέχοντας για να προλάβουν κανένα καράβι για την Ελλάδα. Τι θα γινόταν λοιπόν για τους εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες της Μικράς Ασίας που θα ξέμεναν χωρίς καμιά προστασία;
Στα μάτια της βασιλικής παράταξης στην Ελλάδα, όλοι οι Μικρασιάτες ήταν τσιράκια τότε του Ελευθερίου Βενιζέλου. Άρα, ποινή θανάτου δια της εγκατάλειψης, καθώς ξεμένουν για να διαλέξουν ανάμεσα στην πυρκαγιά, τον πνιγμό ή τους Τούρκους που έρχονται με άγριες διαθέσεις. Κατά κάποιον τρόπο ότι λένε και σήμερα όσοι φωνάζουν «ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΝΙΞΟΥΜΕ ΜΩΡΕ»!!
Έλα όμως που κάποιοι φουκαράδες πρόσφυγες τα καταφέρνουν να γλιτώσουν από όλα αυτά και έρχονται στην Ελλάδα πάμφτωχοι και εξαθλιωμένοι έχοντας πουλήσει ό,τι είχαν και δεν είχαν για να μπουν σε ένα καράβι , νομίζοντας αφελώς ότι τα «αδέρφια τους στην Ελλάδα θα τους βοηθήσουν όπως μπορούν.»
Και η ιστορία μας μόλις ξεκινά.
«..Έμενε ο κόσμος στα βαγόνια των σιδηροδρόμων. Έμενε εκεί που είχε καμιά αποθήκη εγκαταλειμμένη. Τσαντήρια κάνανε. Καταστροφή, μεγάλη καταστροφή. Να μην ξαναδούν τα μάτια μας τέτοια πράγματα. Το τι τραβήξανε αυτοί οι άνθρωποι δεν λέγεται. Ατιμαστήκανε. Γίνανε χάλια, χάλια, χάλια. Άσε που ήταν ατιμασμένοι από κει με τους Τούρκους που τους καταδιώκανε.
ΚΑΙ ΚΑΤΟΠΙΝ ΕΔΩ ΠΟΥ ΗΡΘΑΝΕ ΤΑ ΙΔΙΑ. Προσπαθήσανε, κάνανε χίλια δυό να βρίσκουνε το ψωμί τους, μέχρι να βρουν ένα σπίτι να κάτσουνε. Αν ένας πατέρας είχε πέντε-έξη παιδιά και κορίτσια, άλλα άρπαγε ο ένας από δω, άλλα ο άλλος από κει. Καταστροφή μάνα μου…
ΚΑΙ ΟΙ ΝΤΟΠΙΟΙ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΒΛΕΠΑΝ ΜΕ ΚΑΛΟ ΜΑΤΙ. Αλλά τους βρίζανε. Χίλια δυό. Φύγετε από δω ρε! Πηγαίνετε παρά πέρα. Δεν τους κοιτάζανε. Δεν είχαν την αγάπη να πουν για στάσου, συγγενείς μας είναι, Έλληνες πραγματικοί. Να τους αγκαλιάσουμε. Δεν έγινε αυτό το πράμα, εγώ δηλαδή τι είδα. Μπορεί αλλού. Ήθελαν να τους κλέψουνε οι κλεφταράδες που ήταν εδώ πέρα. Ν’ αρπάξουν ό,τι είχαν. Να τους κλέψουνε, να τους γελάσουνε. Απατεώνες”.
(Απόσπασμα από την αυτοβιογραφία του Μάρκου βαμβακάρη).
«Η βρισιά τουρκόσπορος μαζί με σωρό ανάλογες βρισιές, όπως σκατοουγλούδες, παληοαούτηδες κ.λπ. ήταν στην ημερήσια διάταξη, από ανώτερα και κατώτερα κυβερνητικά όργανα…” Το χάσμα ενισχύθηκε και συντηρήθηκε από τον άγριο οικονομικό ανταγωνισμό. τόσο στην ιδιοποίηση της γης, όσο και στις εμπορικές δραστηριότητες.”
(Γράφει ο τότε εισαγγελέας Βαζούρας)
Στην φωτό “τουρκόσποροι” λιάζονται πού νομίζετε; Στα σκαλιά του Παλατιού! (σημερινή βουλή)...Και τότε κάποιοι σκανδαλίζονταν απ’ το γεγονός ότι το να “λιάζονται” άνθρωποι που έχουν ταλαιπωρηθεί σωματικά και ψυχολογικά τους ξεκουράζει…
Κάτι αρχίζει να αποκαλύπτεται εδώ ε?
Υπάρχουν μερικές σταθερές στην ιστορία τόσο του ελληνικού κράτους όσο και του μεγαλύτερου μέρους των υποτελών του. Για παράδειγμα, οι συγκρούσεις μεταξύ “αλλομεριτών”, “νεοχωριτών” και “παλαιοχωριτών” είχαν στην αφετηρία τους τη νομή κρατικών πόρων, ό,τι μπορούσε τελοσπάντων να είναι τέτοιο εκείνες τις εποχές. Η απόδειξη βρίσκεται στον πόλεμο που έγινε ενάντια στους “ξενόφερτους” της ΕΑΠ (Επιτροπή Αποκατάστασης Προσφύγων – η επιτροπή που ανέλαβε το έργο της μόνιμης εγκατάστασης και της παραγωγικής απασχόλησης των προσφύγων κυρίως αγροτικής προέλευσης, ήταν εντελώς ανεξάρτητη από το ελληνικό κράτος, και διοικούνταν από τετραμελές συμβούλιο). Η ΕΑΠ σαν ανεξάρτητη αρχή που ήταν, δρούσε έξω και πέρα απ’ τους προσοδικούς συσχετισμούς δύναμης στο εσωτερικό του ελληνικού κράτους/ μεγάλου κεφαλαίου (τότε), προκαλώντας τον εκνευρισμό έως και την ανοικτή επιθετικότητα όσων ντόπιων θεωρούσαν εαυτούς ριγμένους. Οι συκοφαντίες, η εθνικιστική ρητορική και τα δικαστήρια εναντίον της ΕΑΠ, παρά το τεράστιο έργο που είχε να κάνει, ήταν το επιστέγασμα, η “κορυφή” στο παγόβουνο μιας μακράς διαδικασίας “πολέμων για τη νομή του κράτους” - ακόμα και των δανείων του!
Ας μην λησμονούμε, ότι μερίδα του λέοντος των προσφύγων της εποχής εκείνης, αποτελείτο από κοσμοπολίτες, βιοτέχνες και εμπόρους, με δεξιότητες, γνώσεις και ικανότητες οι οποίες αναμφισβήτητα «κέντριζαν» τον φθόνο του μεγαλύτερου κεφαλαίου, το οποίο το δίχως άλλο θα τους αντιμετώπιζε ως απειλή. Η μεσαία τάξη της Σμύρνης κατέφθασε «ετσιθελικά», αναδεικνύοντας όλη την μικρότητα, την σκατοψυχιά και την ε μπάθεια του τότε Ελληνάρα πατριώτη ο οποίος «δεν ήταν τουρκόσπορος» (hello, 400 χρόνια σκλαβιά φίλε για ψάξτην λίγο την δουλειά..)
Τα κατώτερα μίση και πάθη όμως δεν περιορίστηκαν όπως είναι φυσικό στην εκδήλωσή τους μόνο από τα ανώτερα στρώματα, αλλά κατέβαιναν σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής πυραμίδας, ως τον πάτο του μικροαστισμού αλλά και τμήματα της τότε εργατικής τάξης (που ήταν αγροτικής προέλευσης).
Μιλώντας για λεφτά, το πρώτο ζήτημα που μπαίνει στο τραπέζι είναι τα κτήματα των Μουσουλμάνων που έφυγαν από την Ελλάδα μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών με την Τουρκία, τα λεγόμενα “ανταλλάξιμα”.
Όταν πάει η συζήτηση στην περιουσία, οι ντόπιοι αποφασίζουν ότι οι πρόσφυγες που τα δικαιούνται είναι όντως ανεπιθύμητοι καθώς θέλουν να τους τα φάνε. Είναι απλό. O ρατσισμός άρα των ντόπιων Ελλήνων προς τους πρόσφυγες Έλληνες, υπάρχει για βασικούς λόγους όπως τα κτήματα.
Το παραμύθι της οχλοκρατίας, θα καταλήξει ένα χρόνο μετά την Καταστροφή στο να ζητούνται πογκρόμ για να καθαρίσει η Αθήνα από τους Τουρκόσπορους, όπως λέγανε τους πρόσφυγες οι μοναρχικοί. Στο συλλαλητήριο των μοναρχικών στις στήλες του Ολυμπίου Διός το 1923 λοιπόν, ακούγεται το μάλλον προβλέψιμο «Φωτιά στους τουρκόσπορους πρόσφυγες». Αυτή τη στάση δεν την κράταγαν μόνο οι αμόρφωτοι οπαδοί του Βασιλιά, (όλο συνδέσεις με το σήμερα μου είστε!!), αλλά και πολύ μεγαλοεκδότες της εποχής (αυτοί που διαμόρφωναν την κοινή την γνώμη).
2016
Προσφυγικές ροές (ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ), ολοένα και αυξανόμενες, καταφθάνουν στην χώρα – είσοδο της Ευρώπης.
Κατά κοινή ομολογία, οι άνθρωποι που έχουν την «τύχη» να φθάσουν στην χώρα μας ανήκουν στην μεσαία τάξη της Συρίας (όπως έγινε με τους Σμυρνιούς παραπάνω). Οι πιο πολλοί άλλωστε από αυτούς, φεύγοντας από την πατρίδα τους «ρευστοποίησαν» (όσο αυτό είναι δυνατό σε μία εμπόλεμη ζώνη) όλο τους το βιός. Για κάποιον όμως λόγο που μόνο ένα κράτος δικαίου θα μπορούσε να απαντήσει (άρα όχι η Ελλάδα), μέρος των χρημάτων αυτών κατασπαταλώνται σε σύγχρονους μεσάζοντες οι οποίοι θα τους στοιβάξουν σε μία βάρκα, (άλλωστε όσο πιο πολλά κεφάλια τόσο μεγαλύτερο το μαύρο κέρδος). Το κράτος βεβαίως δεν δίνει προτεραιότητα στην αντιμετώπιση αυτού του φαινομένου, «νομιμοποιώντας» το κατά κάποιον τρόπο διά της εξακολουθητικής παράλειψής να επιληφθεί επαρκώς και οργανωμένα.
Αν τελικά οι πρόσφυγες, περάσουν τον “ακριβό” αυτόν σκόπελο, και καταφέρουν τελικά να μην τους ξεβράσει το κύμα σε καμία ακτή, φτάνουν στην χώρα μας, έχοντας ήδη ματώσει κατά χιλιάδες ευρώ λόγω των ανωτέρω, για να στοιβαχτούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, ως δήθεν δωρεάν συνδρομή από το κράτος που τους φιλοξενεί. Παρ’ όλα αυτά ωστόσο, οι ντόπιοι «επιτηδευματίες» σπεύδουν να δείξουν την «ελληνική μεγαλοψυχία».
Φόρτιση κινητού ? 5 ευρώ
Μπουκαλάκι νερό μικρό? 3 ευρώ
Τουαλέτα? 8 ευρώ
Κι ο κατάλογος της κατάχρησης είναι μακρύς. Ξαναλέμε, οι άνθρωποι που φτάνουν ήταν η μεσαία τάξη της Συρίας. Και «λίπα» για τους ντόπιους έχουν και «βρωμιάρηδες» δεν είναι. Αν μείνουν ειδικά για μεγάλο χρονικό διάστημα στην Ελλάδα??
«ΘΑ ΜΑΣ ΦΑΝΕ ΤΙΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ!!!»
Τι θα πει δεν είναι όμως βρωμιάρηδες?? Και να μην είναι ΠΡΕΠΕΙ να καταστούν τέτοιοι!! «Είναι Έλληνες μωρέ?? Έχουν την ελληνική ψυχή»???
(Συγκρατηθείτε παιδιά, είδαμε και το 1922 πως υποδεχτήκατε τους "ομοαίματους" Έλληνες…)
Πώς θα φυτιλίσουμε λοιπόν τον ρατσισμό και την ξενοφοβία έναντί τους? Μην ξεχνιόμαστε, έχουμε και μία κρίση στην ατζέντα!! Πως θα τους κάνουμε να μοιάζουν οιονεί δολοφόνοι?? Μα φυσικά εξαθλιώνοντάς τους έμμεσα….
"Μωρέ καλά τα γράφετε εσείς, καμιά λύση να προτείνετε θα μας πείτε???"
Για να δικαιολογήσουμε και τον τίτλο του άρθρου επιτέλους, το ελληνικό κράτος λαμβάνει κονδύλια για τους πρόσφυγες. Ξερογλείφεται καθημερινώς στις αυλές των Ευρωπαίων για να εισπράξει χρήματα (όπως έγινε και με το δάνειο του 1922), για να αντιμετωπίσει επαρκώς το προσφυγικό.
Τι διάολο όμως σημαίνει «αντιμετώπιση του προσφυγικού»?? Δημιουργία αρπακολίστικων καταυλισμών, πόροι για τρόφιμα κλπ. ??? Ε ναι, τι άλλο θα απαντήσει κανείς, δημιουργία ιδανικότερων (όσο γίνεται) συνθηκών προσωρινής διαβίωσης.
Η προσωρινότητα ακριβώς της διαμονής των προσφύγων είναι το κλειδί του όλου συλλογισμού. Και ο τουρίστας το καλοκαίρι δεν θα έρθει για πάντα, αλλά όσο διαρκέσουν οι διακοπές του! Ο τουρίστας θα έρθει με γεμάτες τσέπες να ξοδέψει τα ωραία του λεφτά στην χώρα μας.
Μα μία στιγμή. Και η πλειονότητα των προσφύγων όμως ως προαναφέρεται, έρχεται στην «φιλόξενη» χώρα μας, με τις τσέπες όσο πιο γεμάτες γίνεται. Και ήδη οι ντόπιο ι όπως εκτέθηκε (με αθέμιτα μέσα) κοιτούν να βγάλουν (πολλά και παράνομα) λεφτά εκμεταλλευόμενοι τον πόνο τους.
Γιατί ακριβώς λοιπόν τόσο μένος και εμπάθεια για έναν κατατρεγμένο πρόσφυγα? Γιατί τέτοιο αίσθημα απειλής, γιατί τόση στοχοποίηση!! Έπιασε κανείς τον Βούλγαρο τουρίστα να του πει ότι για όσο κάτσει στην Μύκονο θα αποτελέσει υγειονομική βόμβα για το νησί? Η μήπως ο τουρίστας θα έρθει με περισσότερα χρήματα στην Ελλάδα από ένα πρόσφυγα που μάζεψε όλα του τα υπάρχοντα απ’ την Συρία? Ο πρόσφυγας της μεσαίας τάξης της Συρίας πάντως, αν έχει λιγότερα χρήματα απ’ τον ανωτέρω τουρίστα, αυτό θα συμβαίνει γιατί κάποιος επιτήδειος «βαρκάρης» στο Αιγαίο του τα έχει υφαρπάξει… Ο τουρίστας έρχεται, ξοδεύει στους ντόπιους τα λεφτά των διακοπών του (λιγότερα κιόλας γιατί εκείνα δεν είναι και παράνομα..), ενώ μπορεί να κλείσει το ξενοδοχείο του από πριν (μόνος του και χωρίς κρατική επιχορήγηση, την οποία έχει λάβει το κράτος για τους πρόσφυγες….), καθώς η τουριστικά ανεπτυγμένη χώρα μας μπορεί να φιλοξενήσει έως και 25 εκατομμύρια τουρίστες και άνω!!
Και κάπως έτσι φτάνουμε τελικά στο βαθύτερο αιτιατό. Οι κραυγές των πολλών επ’ ουδενί δεν υποδηλώνουν κίνδυνο. Παρά μόνο συμφέροντα. Το προσφυγικό είναι το τέλειο άλλοθι να καλλιεργήσεις ξενοφοβία και ρατσισμό μέσα σε έναν καπιταλισμό που πνέει τα λοίσθια και δίνει την σκυτάλη στον ωμό φασισμό.
Τον φασισμό ο οποίος έχει καταφθάσει ως φυσική συνέπεια για να συσσωρεύσει τον πλούτο σε ακόμα λιγότερους. Που θα εκμεταλλευτεί κάθε έννοια ανθρώπινου πόνου για να κεφαλαιοποιήσει τον σκοπό του αγόγγυστα.
Σύμμαχός του? Το μένος του Ελληνάρα εναντίον των “ξενόφερτων”. Είτε παλαιότερα αυτοί ήταν οι επιτελείς της ΕΑΠ είτε ήταν οι πρόσφυγες απ’ την Μικρά Ασία (“ο ανθός της ελληνόφωνης αστικής τάξης” της εποχής), είτε είναι σήμερα αθώοι Σύριοι συνάνθρωποί μας. Υπήρχαν βέβαια εξαιρέσεις, και πάντα υπάρχουν τέτοιες. Αλλά οι μικροϊδιοκτήτες και οι μικρο-μικροϊδιοκτήτες στα μέρη μας δεν ήταν καθόλου γενναιόδωροι τότε απέναντι στους τότε πρόσφυγες πολέμου· παρότι συνέβαινε να είναι Έλληνες και όχι Σύριοι, Αφγανοί ή Σομαλοί. Το αντίθετο: ήταν επιθετικοί, γεμάτοι μίζερο και στείρο μίσος.
Οι πρόσφυγες θα «σώζονταν» σίγουρα από πολλές δοκιμασίες και πόνο τους αν τους αντιμετωπίζαμε ως τουρίστες. Ως ανθρώπους οι οποίο φτάνουν στην χώρα μας για να αφήσουν τα «ωραία τους λεφτά». Κάτι το οποίο εν τέλει το κάνουν και με το παραπάνω, αλλά προφανώς δεν είναι αρκετό. Απάνθρωπη σίγουρα αντίληψη, αλλά δυστυχώς λίαν ρεαλιστική, μην σας πως και σωτήρια για το δράμα τους…
Το 1922, ήταν πολύ συχνή η εικόνα να συναντά κανείς προσφυγες και τσαντήρια... που; Στο Θησείο, με θέα την Ακρόπολη (φωτό κάτω). Παρότι οι μικρασιάτες αποκαλούνταν εχθρικά “τουρκόσποροι” απ’ τους ντόπιους, τα αρχαιολογικά μνημεία και, κυρίως, οι γύρω τους αλάνες δεν ήταν ακόμα “ιερά”. Αυτό έγινε αρκετά αργότερα, χάρη στον μαζικό τουρισμό. Φαντάζεστε μία τέτοια εικόνα σήμερα? Τι υποδοχής θα τύχαινε από τα μέσα? Και από τον κόσμο που το θέαμα αυτό θα του «ερέθιζε» τις ευαίσθητες πατριωτικές χορδές??
Η τουριστική βιομηχανία είναι μια διαδικασία αδιάλλακτης ιδιοποίησης των χώρων και των χρόνων, ειδικά των δημόσιων. Και φυσικά εξ ορισμού εχθρική στην ανθρώπινη δυσπραγία, όποια αιτία κι αν έχει. Γι’ αυτό το “ελληνικό καράβι” δεν χωράει πρόσφυγες: επειδή έχει γεμίσει τουριστική αξιοποίηση...
