Ο καπιταλισμος ανταπανταει με τη γενικευση των μισθων με το κομματι και με την αποδοση. Αυτα γινονται με τη σειρα τους το αντικειμενο μιας οξειας παλης: οι νορμες αμφισβητουνται.
Ο τεηλορισμος ειναι η απαντηση του καπιταλισμου σ’αυτη την παλη. Οι νορμες θα καθοριζονται “επιστημονικα” και “αντικειμενικα”.
Η αντισταση των εργατων κανει φανερο οτι αυτη η “επιστημονικη αντικειμενικοτητα” ειναι μια γελοιοτητα.
Η ψυχολογια, κατοπιν η βιομηχανικη κοινωνιολογια εμφανιζονται τοτε [για να διευκολυνουν] την “ενσωματωση” των εργατων στην επιχειρηση[...]Στο πολιτικο πεδιο, στις πρωτες προσπαθειες του προλεταριατου να οργανωθει, ο καπιταλισμος απανταει κατα κανονα με την καταπιεση, ανοιχτη η καμουφλαρισμενη. Νικημενος πολυ γρηγορα σ’αυτο το πεδιο, κατεληξε, στο ακρο μιας μακριας καμπυλης της ιστορικης εξελιξης, να κανει αυτες τις ιδιες τις πολιτικες εργατικες οργανωσεις βασικους τροχους της λειτουργιας του[...]
Το συνολο των μεσων που χρησιμοποιει ο καπιταλισμος υπακουει παντα στην ιδια προσταγη: τη διατηρηση της κυριαρχιας του, την επεκταση του ελεγχου πανω στην κοινωνια γενικα, στο προλεταριατο ιδιαιτερα… Ολοι οι τομεις της ζωης πρεπει να υποταχθουν στον ελεγχο των διευθυνοντων. Ολες οι πηγες και τα μεσα χρησιμοποιουνται απο τον καπιταλισμο… η επιστημονικη γνωση ειναι επιστρατευμενη στην υπηρεσια του: η ψυχολογια και η ψυχαναλυση, η βιομηχανικη κοινωνιολογια και η πολιτικη οικονομια, η ηλεκτρονικη και τα μαθηματικα…[επιστρατευονται για να] φραξουν τις ρωγμες της αμυνας του, να του επιτρεψουν να διεισδυσει στο εσωτερικο της εκμεταλλευομενης ταξης, να κατανοησει τα κινητρα και τις συμπεριφορες της και να τα χρησιμοποιησει προς οφελος της “παραγωγης”, της “κοινωνικης σταθεροτητας” και της πωλησης αχρηστων αντικειμενων[...]
Για την καπιταλιστικη ταξη…να “εξορθολογισει”… σημαινει να υποδουλωνει διαρκως ολο και περισσοτερο τη ζωντανη εργασια… στη μηχανη και στους διευθυνοντες… Να συσσωρευσει σημαινει συγχρονως να μετατρεψει την εργασια σε κεφαλαιο, να δωσει στη ζωη και στο θανατο εκατομμυριων ανθρωπων τη μορφη των εργοστασιων και των μηχανων, και για να το κατορθωσει αυτο δημιουργει ενα συνεχως αυξανομενο αριθμο προλεταριων[...]
Γι’αυτο η συγχρονη κοινωνια, ειτε ζει υπο καθεστως “δημοκρατικο” ειτε “δικτατορικο”, ειναι στην πραγματικοτητα παντα ολοκληρωτικη. Γιατι η κυριαρχια των εκμεταλλευτων πρεπει, για να διατηρηθει, να κατακλυσει ολους τους τομεις της δραστηριοτητας και να προσπαθησει να τους υποταξει. Ο ολοκληρωτισμος δεν παιρνει πια τις ακραιες μορφες που ειχε περιβληθει με τον Χιτλερ η τον Σταλιν… αλλα αυτο δεν αλλαζει σε τιποτα το ζητημα κατα βαθος. Η τρομοκρατια δεν ειναι παρα ενα απο τα μεσα που μπορει να χρησιμοποιησει μια εξουσια για να συντριψει τη δραστηριοτητα καθε αντιπολιτευσης, αλλα δεν ειναι παντα εφαρμοσιμη ουτε παντα η πιο αποδοτικη. Η “ειρηνικη” χειραγωγηση των μαζων, η βαθμιαια αφομοιωση των οργανωμενων αντιπολιτευσεων μπορουν να ειναι πιο αποτελεσματικες… »
