Πρόλογος
Έχουμε 2013 πλέον, ο χρόνος κυλά μπροστά (πάντα) αλλά παρατηρούμε τη ζωή να γυρίζει προς τα πίσω, σε πολλά επίπεδα. Τα ίδια ξανά, πόλεμοι στη γη, έχουμε κάποιους που προσπαθούν να μας επιβληθούν οικονομικά, καταστρέφονται οι κοινωνικές παροχές, αναλφαβητισμός, βία, ναρκωτικά, ανεργία και όσοι εργάζονται, αμοίβονται (όταν αμοίβονται) πολύ χαμηλά σε σχέση με το κόστος διαβίωσης (εκτός από τα στελέχη με τα τζιπ). Τι χρειάζεται λοιπόν; Αγώνας και ζωή. Πρέπει να μάθουμε να αγωνιζόμαστε και να ζούμε ταυτοχρόνως. Η ζωή είναι ένας συνεχής αγώνας που θέλει τρόπο και λίγο κόπο. Θέλει συνεργασία, δηλαδή δεν θέλει εγωισμούς, δεν θέλει απογοήτευση, δηλαδή θέλει υπομονή, και πάνω απ' όλα θέλει ανθρωπιά, να μάθουμε τι σημαίνει ξανά ανθρώπινο ον. Να μάθουμε και να μαθαίνουμε την αλήθεια.
Ο κόσμος αλλάζει σίγουρα, απλώς εμείς θα πρέπει κάθε φορά να προσαρμοστούμε σε αυτόν ή το καλύτερο είναι να τον προσαρμόσουμε σε εμάς, και όταν λέμε σε εμάς εννοούμε την κοινωνία που ζούμε και όχι να σκεφτόμαστε μόνο την πάρτη μας. Παρακάτω, παραθέτουμε ένα ντοκυμαντέρ σε δύο μέρη, διάρκειας μια ώρας στο σύνολο, δηλαδή μπορούμε να το δούμε πίνοντας έναν καφέ αντί να πάμε σε μια καφετέρια που θα κοιτάμε ο ένας τον άλλον. Θα είναι μια εποικοδομητική και απολαυστική ώρα. Ένα ντοκυμαντέρ στο οποίο άνθρωποι με ειδικές ικανότητες μας περιγράφουν τη ζωή τους...
Υ.Γ.: Θα μπορούσαμε να αντικαταστήσουμε τον πρόλογο με ένα «τα λόγια είναι περιττά...».
Μέρος πρώτο:
Μέρος δεύτερο:
