«Τι είναι η αγάπη;»... Ήταν η πιο δημοφιλής αναζήτηση στο Google το 2012, σύμφωνα με έρευνα της ομώνυμης εταιρείας. Σε μια προσπάθεια, λοιπόν, να βρεθεί η απάντηση μια για πάντα, η Guardian ζήτησε από πέντε «ειδικούς», να απαντήσουν, σύμφωνα με την επαγγελματική τους απασχόληση αλλά και με τον τρόπο που έχει μάθει να σκέφτεται ο καθένας…
Ο Φυσικός: «Η Αγάπη είναι χημεία»
Βιολογικά, η Αγάπη είναι μια έντονη νευρολογική κατάσταση, όπως η πείνα ή η δίψα, αλλά περισσότερο μόνιμη. Μιλάμε για την αγάπη σαν να είναι τυφλή ή άνευ όρων, με την έννοια ότι δεν έχουμε κανένα απολύτως έλεγχο πάνω σε αυτή. Αλλά πάλι, αυτό δεν είναι τόσο παράξενο, από τη στιγμή που η Αγάπη είναι κατά βάση χημικό φαινόμενο. Ενώ ο πόθος είναι μια περιστασιακή σεξουαλική επιθυμία, στη δημιουργία της οποίας εμπλέκεται η απελευθέρωση ορμονών, όπως η τεστοστερόνη και τα οιστρογόνα, στην πραγματική αγάπη ή στο πραγματικό δέσιμο και στην πραγματική αφοσίωση, ο εγκέφαλος απελευθερώνει ένα τεράστιο συνδυασμό ορμονών: φερομόνες, ντοπαμίνη, νορεπινεφρίνη, σεροτονίνη, ωκυτοκίνη και βαζοπρεσίνη (ADH). Ωστόσο, από τη σκοπιά της εξέλιξης, η αγάπη μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν εργαλείο επιβίωσης: ένας μηχανισμός που έχουμε αναπτύξει, προκειμένου να "έχουμε ανάγκη" τις μακροχρόνιες σχέσεις και αυτό σημαίνει αμοιβαία αλληλοϋπεράσπιση, φροντίδα των γονιών προς τα παιδιά και προώθηση της ασφάλειας και της σιγουριάς.
Η Ψυχοθεραπεύτρια: «Η Αγάπη έχει πολλές εκφάνσεις»
Αντίθετα με εμάς, τους "σύγχρονους", οι αρχαίοι δεν χρησιμοποιούσαν την ίδια λέξη, δηλαδή τη λέξη αγάπη, για να περιγράψουν διάφορα συναισθήματα, που σήμερα εμείς τους βάζουμε την ίδια ταμπέλα. Είχαν πολλές παραλλαγές, όπως: Φιλία, την οποία αντιλαμβάνονταν ως μια βαθιά αλλά, χωρίς σεξουαλική διάσταση, οικειότητα ανάμεσα σε στενούς φίλους ή μέλη μιας οικογένειας ή ως ένα βαθύ δέσιμο, που σφυρηλατείται ανάμεσα σε στρατιώτες που πολεμούσαν ο ένας δίπλα στον άλλον στη μάχη. Η αρχαία Ρωμαϊκή λέξη Ludus, πάλι, περιγράφει ένα πιο παιχνιδιάρικο πάρε-δώσε που συμβαίνει όταν χαζολογάμε ή φλερτάρουμε. Η λέξη Πράγμα είναι η ώριμη αγάπη που εξελίσσεται με το πέρασμα του χρόνου ανάμεσα σε ζευγάρια που βρίσκονται πολύ καιρό μαζί και περιλαμβάνει ουσιαστική αλληλοκατανόηση, αφοσίωση και συμβιβασμούς. Αγάπη, για τους αρχαίους, ήταν ένας πιο γενικευμένος όρος και δεν είχε να κάνει με την αποκλειστικότητα αλλά με ένα πανανθρώπινο συναίσθημα που αφορούσε τους γύρω τους. Φιλαυτία είναι η αγάπη για τον εαυτό σου, που δεν είναι τόσο εγωιστικό όσο ακούγεται. Όπως έλεγε ο Αριστοτέλης ή όπως θα σας πει οποιοσδήποτε ψυχοθεραπευτής, για να μπορέσεις να νοιαστείς για τους άλλους, πρέπει πρώτα να έχεις φροντίσει τον εαυτό σου. Τέλος, και πιθανότατα τελευταίος, αν και προκαλεί τα περισσότερα προβλήματα και επιπλοκές: ο Έρως, που έχει να κάνει με τη σεξουαλική έλξη και το πάθος. Εκτός αν μετεξελιχθεί σε φιλία ή/και σε πράγμα, ο έρως θα εκφυλιστεί και θα σβήσει μόνος του. Αγάπη είναι όλα τα παραπάνω. Αλλά είναι παράλογο και μη ρεαλιστικό να έχουμε την προσδοκία να βιώσουμε και τις έξι εκδοχές της με ένα μόνο πρόσωπο. Γι' αυτό, είναι τόσο σημαντική η οικογένεια και η κοινωνία.
Ο Φιλόσοφος: «Η Αγάπη είναι παθιασμένη δέσμευση»
Η απάντηση παραμένει ασαφής, εν μέρει, διότι η Αγάπη δεν είναι ένα πράγμα. Η Αγάπη έχει διαφορετική μορφή για τους γονείς, τους συντρόφους, τα παιδιά, την πατρίδα, τον διπλανό μας, το Θεό, κ.α. Και κάθε μια έχει τις παραλλαγές της: τυφλή, μονόπλευρη, τραγική, σταθερή, ρευστή, υστερόβουλη, ανολοκλήρωτη, άνευ όρων... Στην καλύτερη περίπτωση πάντως, όλες οι εκδοχές της είναι μια ευγενής και παθιασμένη δέσμευση, την οποία καλλιεργούμε και εξελίσσουμε, αν και συχνά εμφανίζεται στις ζωές μας απρόσκλητη. Γι' αυτό και είναι κάτι περισσότερο από ένα δυνατό συναίσθημα. Χωρίς τη δέσμευση, είναι μόνο ένας ενθουσιασμός. Χωρίς το πάθος, αποτελεί μόνο μια εμμονή. Ακόμα και η μεγαλύτερη Αγάπη, χωρίς να την φροντίσεις και να την καλλιεργήσεις, μαραίνεται και πεθαίνει.
Η Συγγραφέας: «Η Αγάπη είναι κίνητρο για όλες τις μεγάλες ιστορίες»
Το τι είναι η Αγάπη, εξαρτάται από το πού βρίσκεσαι σε σχέση με αυτήν. Όταν βρίσκεσαι ασφαλής μέσα της, μπορείς να την αισθάνεσαι τόσο φυσική και απαραίτητη, όσο τον αέρα – υπάρχει μέσα σου, χωρίς να το προσέχεις. Όταν τη στερηθείς, μπορεί να τη νιώσεις σαν εμμονή. Να σε εξαντλεί, σχεδόν σα σωματικός πόνος. Η Αγάπη είναι το κίνητρο για τις μεγάλες αφηγήσεις. Όχι μόνο για τις ιστορίες με ρομαντική αγάπη, αλλά και για την αγάπη του γονιού προς το παιδί του, για την αγάπη στην οικογένεια, στην πατρίδα. Είναι το σημείο πριν την ολοκλήρωσή της που συναρπάζει. Αυτό που σε χωρίζει από την αγάπη, τα εμπόδια που μπαίνουν ανάμεσά σας. Αυτές τις στιγμές που προσπαθείς να ξεπεράσεις τα εμπόδια, η Αγάπη είναι τα πάντα.
Η Καλόγρια: «Η Αγάπη είναι η ελευθερία που μας δεσμεύει»
Την Αγάπη, πιο εύκολα τη βιώνεις, παρά την ορίζεις. Ως θεολογική αρετή, με την οποία αγαπάμε τον Θεό πάνω από όλα και τους διπλανούς μας σαν τον εαυτό μας, εν ονόματί Του, μοιάζει μακρινή, μέχρι να τη συναντήσουμε «ενσαρκωμένη», κατά κάποιο τρόπο, στη ζωή μας: σε πράξεις καλοσύνης, γενναιοδωρίας και αυτοθυσίας. Η Αγάπη είναι το μόνο πράγμα που δεν μπορεί να πληγώσει κανέναν, αλλά μπορεί να κοστίσει ακριβά. Το παράδοξο με την Αγάπη, είναι πως, παρόλο που σου δίνει εξαιρετική ελευθερία, την ίδια στιγμή σε δένει με τον άλλο, με δεσμούς δυνατότερους και από το θάνατο. Δεν μπορεί να αγοραστεί ή να πουληθεί. Και δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορεί να αντιμετωπίσει. Η Αγάπη είναι η μεγαλύτερη ευλογία.
Πηγή:
