Το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στη Νέα Υόρκη ανακοίνωσε ότι θα συλλέξει και θα εκθέσει βιντεοπαιχνίδια… Με άλλα λόγια, το μουσείο που έχει στην κατοχή του τα μεγαλύτερα έργα τέχνης διάσημων καλλιτεχνών, όπως ο Picasso, o Van Gogh και άλλοι, τώρα θα κατέχει και «έργα τέχνης», όπως το Simcity, το Portal και το Dwarf Fortress…
Υπεύθυνοι του μουσείου ισχυρίζονται ότι αυτά τα βιντεοπαιχνίδια ανήκουν στη συλλογή του μουσείου γιατί αποτελούν τέχνη… Πόσο πραγματικό είναι αυτό όμως;
Υπάρχει ένα πολύ δυνατό επιχείρημα απέναντι στο γιατί αυτά τα διαδραστικά ψηφιακά παιχνίδια δεν είναι τέχνη! Κάνοντας μια βόλτα μέσα στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης και παρατηρώντας τα αριστουργήματα του Picasso και του Jackson Pollock, βλέπει κανείς έναν προσωπικό οραματισμό. Οποιοσδήποτε ορισμός για το τι είναι τέχνη κλέβει την εσωτερικευμένη απάντηση κάθε ανθρώπινου δημιουργού, και αυτό τον κάνει έναν ασήμαντο ορισμό, χωρίς καμιά ιδιαίτερη αξία. Τέχνη μπορεί να πραγματοποιηθεί με ένα πινέλο ή με μια φωτογραφική μηχανή αλλά πάντα θα πρέπει να αποτελεί δράση της ανθρώπινης και της προσωπικής φαντασίας.
Ο κόσμος που έχει δημιουργηθεί από τα ηλεκτρονικά παιχνίδια μοιάζει σαν παιδική χαρά, όπου ο παίκτης αλληλεπιδρά με το πρόγραμμα. Κανένας παίκτης τέτοιων παιχνιδιών δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι έχει υποβάλλει το προσωπικό του όραμα ζωής στο παιχνίδι καθώς αυτό το έχουν αναλάβει οι σχεδιαστές του παιχνιδιού. Το παιχνίδι, λοιπόν, δεν ανήκει σε κανέναν και, κατά συνέπεια, δεν αποτελεί και έργο τέχνης.
Αυτή είναι, λοιπόν, η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στα ηλεκτρονικά παιχνίδια και την τέχνη. Και η τελευταία προηγείται της ψηφιακής εποχής κατά πολύ. Το σκάκι, για παράδειγμα, είναι ένα καταπληκτικό παιχνίδι αλλά ακόμα και ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο δεν θεωρείται καλλιτέχνης. Μπορεί αυτός που σχεδίασε το σκάκι να θεωρείται καλλιτέχνης. Αλλά το σκάκι από μόνο του ούτε είναι τέχνη ούτε αναπαράγει τέχνη… Είναι απλά ένα παιχνίδι.
Πηγή:
