H ομάδα «Πράσινα χώματα» είναι μια δράση ανθρώπων με εθελοντικό χαρακτήρα που εδρεύει στο Νοτιοκεντρικό Λος Άντζελες. Σκοπό έχει την συντήρηση (κατά βάση) των ανεκμετάλλευτων δημοτικών «οικοπέδων» με πρόσβαση στην καλλιέργεια. Εν ολίγοις... κάποιοι άνθρωποι διαφορετικών ίσως ενδιαφερόντων δημιούργησαν μια ομάδα όπου φυτεύει λαχανικά, δέντρα, φρούτα (και ότι «φυσικό» καλλιεργείται) σε δημόσιους, κοινόχρηστους, ανεκμετάλλευτους χώρους (τύπου: εγκαταλειμμένα οικόπεδα, διαχωριστικές νησίδες δρόμων, πεζοδρόμια κ.α).
Πρόσβαση στο αποτέλεσμα αυτής της πρωτοβουλίας μπορεί να έχει όπως δηλώνει το μέλος της ομάδας Ρον Φίνλεϊ ο οποιοσδήποτε! Δηλαδή, μπορείς να κάνεις την βόλτα σου, να δεις μια φράουλα να κρέμεται στην άκρη του δρόμου και χωρίς δισταγμό να σκύψεις να την κόψεις (πάντα με συνείδηση)! Μια ωραία πρωία όμως, μία σύσταση που αργότερα έγινε ένταλμα.... καταδίκαζε μια τέτοια είδους δράση και ζητούσε τα είδη εγκαταλελειμένα άδεια οικόπεδα να παραμείνουν εγκαταλελειμένα! Με κοινοποιήσεις και συλλογή διαδυκτιακών υπογραφών αποσύρθηκε το ένταλμα και μετατράπηκε από δημοτικούς συμβούλους και παρατρεχάμενους σε συγχαρίκια!
Στο video που ακολουθεί πιο κάτω έχουμε τη δυνατότητα πέρα των άλλων να ακούσουμε τον Ρον Φίνλεϊ -μέλος της ομάδας «Πράσινα Χώματα»- να μιλάει για την κηπουρική με έναν ιδιαίτερο και για μ’ ένα ίσως ανατριχιαστικό (με την καλή έννοια) τρόπο. Να χαρακτηρίζει το χώμα με καμβά και τα φυτά με χρώματα! «Για ν’ αλλάξεις μια κοινότητα, πρέπει ν’ αλλάξεις την σύνθεση του εδάφους» λέει ο ίδιος. Πόσο δίκιο να’ χει;
Η κηπουρική είναι μια ενασχόληση σαφώς ψυχοθεραπευτική και δημιουργική! Είναι ίσως υπέροχο μέσα σε ένα κέντρο μιας πόλης ή στην ίδια σου τη γειτονιά να βλέπεις μικρούς δημόσιους κήπους. Και ίσως, είναι ακόμα πιο υπέροχο να έχεις συμβάλλει και ο ίδιος για να υπάρχει ένα δημόσιο μποστάνι! «Να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να γνωρίσουνε τη χαρά, την περηφάνια και την τιμή να καλλιεργείς την τροφή σου» όπως ακούμε από τον Ρον Φίνλεϊ στο video πιο κάτω.
«Αυτό, λοιπόν, που θέλω να κάνω, είναι να γίνει αυτή η ιστορία ελκυστική. Θέλω έτσι, να γίνουμε όλοι οικο-επαναστάτες αντάρτες, κηπουροί του υποκόσμου. Πρέπει να αναποδογυρίσουμε το σενάριο του τι είναι υπόκοσμος. Αν δεν είσαι κηπουρός, δεν είσαι αλάνι της πόλης. Γίνε αλάνι με το φτυάρι σου, εντάξει; Κι ας είναι το φτυάρι σου το όπλο της επιλογής σου. Έτσι, βασικά, αν θέλεις να με συναντήσεις, ξέρεις, αν θέλεις να με βρεις, μη με ψάξεις για να κάθεσαι σε μαλακές καρέκλες να συσκέπτεσαι και να μιλάς για το τι σκατά θα κάνεις... να μιλάς για το τι σκατά θα κάνεις. Αν θέλεις να με βρεις, έλα στον κήπο με το φτυάρι σου, για να μπορούμε να φυτέψουμε τίποτα. Ειρήνη. Ευχαριστώ».
Το παραπάνω είναι ο επίλογος από το video παρακάτω... Δεν ξέρω αν μπορώ να πιστέψω τον άνθρωπο που μιλάει και για εμπορευματοκιβώτια και τη μετατροπή τους σε υγιεινά καφέ (σε τι θα ήταν χρήσιμα σε έναν ιδανικό κόσμο;). Ξέρω όμως οτι πιστεύω στη πρωτοβουλία της ομάδας που ανήκει. Η κηπουρική είναι μια ευκαιρία εκπαίδευσης και παιδείας (αλοίμονο αν πιστεύαμε πως αυτό γίνεται μόνο μέσα σε κλειστές αίθουσες σχολείων) και ελπίζουμε στη δημιουργία τέτοιων δράσεων και στις δικές μας γειτονιές... με συνεργασία και ανιδιοτέλεια.
