Ο αφρικανικός ασβός είναι ένα επίμονο, μικρό σαρκοφάγο ζώο με τη φήμη του πιο ατρόμητου ζώου στην Αφρική, παρά το μικρό του μέγεθος. Επιπλέον, βρίσκεται στη λίστα με τα πιο ατρόμητα ζώα στον κόσμο στο βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες. Αντίθετα με το όνομά του, δεν μοιάζει καθόλου με το είδος των ασβών και έχει περισσότερες ανατομικές ομοιότητες με τη νυφίτσα. Δεν κατατάσσεται στα είδη υπό εξαφάνιση καθώς προσαρμόζεται πολύ εύκολα στις περιβαλλοντικές αλλαγές ενώ παρουσιάζει πολύ λίγους φυσικούς θηρευτές επειδή έχει παχύ δέρμα και πολύ άγριες αμυντικές ικανότητες. Συναντάται στην Αφρική, την νοτιοανατολική Ασία και την Ινδία.
Κοινωνική συμπεριφορά
Οι αφρικανικοί ασβοί είναι μοναχικά ζώα και τα αρσενικά με τα θηλυκά συναντιούνται μόνο για να ζευγαρώσουν και συνεχίζουν έπειτα την μοναχική τους πορεία. Δεν σχηματίζουν ζευγάρια και τα αρσενικά δεν συμμετέχουν στην ανατροφή των μικρών. Δεν έχουν σταθερή φωλιά, εκτός και αν έχουν μαζί τους νεογνά, και μετακινούνται συνεχώς, κοιμώμενοι συχνά σε διαφορετική τρύπα κάθε βράδυ ή την μέρα, ανάλογα την εποχή. Στις περιοχές τις οποίες δεν ενοχλούνται από τον άνθρωπο, κυνηγούν κατά τη διάρκεια της μέρας.
Παρατηρείται, επίσης, μια ιεραρχία υπεροχής ανάμεσα στους αρσενικούς ασβούς και, καθώς πολλά αρσενικά μπορούν να βρίσκονται στην ίδια περιοχή, δεν είναι ασυνήθιστο να βλέπεις ομάδες αρσενικών ασβών να μετακινούνται μαζί, ψάχνοντας για θηλυκά. Τα κυρίαρχα αρσενικά περιπολούν τις περιοχές τους σε καθημερινή βάση, μαρκάροντας τες με την παραδοσιακή μέθοδο των ούρων… αυτό είναι ο πρωταρχικός τρόπος επικοινωνίας μεταξύ τους καθώς, έτσι, τα αρσενικά μπορούν να καθορίσουν τα άλλα αρσενικά που βρίσκονται στην ίδια περιοχή καθώς επίσης και τα θηλυκά που θα είναι δεκτικά για ζευγάρωμα.
Σε αντίθεση με τα αρσενικά, τα θηλυκά δεν μετακινούνται ποτέ μαζί. Επειδή, όμως, οι περιοχές των θηλυκών μπορεί να συμπέσουν, αποφεύγονται μεταξύ τους, αφήνοντας τη μυρωδιά τους μέσω της ούρησης, καθιστώντας με αυτό τον τρόπο αισθητή την παρουσία τους στην περιοχή. Επίσης, έρευνες έχουν δείξει ότι τα θηλυκά αφήνουν την μυρωδιά τους, όταν βρίσκονται σε οίστρο. Όταν, λοιπόν, τα αρσενικά αντιληφθούν αυτή τη μυρωδιά, την ακολουθούν, ψάχνοντας να βρουν το θηλυκό.
Διατροφή
Οι αφρικανικοί ασβοί είναι γενικά σαρκοφάγα ζώα με ένα πολύ μεγάλο εύρος διατροφής. Έχουν καταγραφεί περισσότερα από 60 είδη λείας με τα οποία τρέφεται ο ασβός. Η διατροφή τους περιλαμβάνει προνύμφες εντόμων, σκαθάρια, σκορπιούς, σαύρες, τρωκτικά και πουλιά. Επίσης, μπορούν να πιάσουν μεγαλύτερα ερπετά, όπως κροκόδειλους (1 μέτρου) και πύθωνες (3 μέτρων), συμπεριλαμβανομένου της δηλητηριώδης κόμπρα και της μαύρης μάμπα. Μεγαλύτερα θηλαστικά, όπως αγριόγατες, νεαρές αλεπούδες, τσακάλια και αντιλόπες, μπορούν επίσης να πιαστούν λεία των ασβών.
Κατά κύριο λόγο, εντοπίζουν τη λεία τους από την οξεία αίσθηση της μυρωδιάς τους και την αιχμαλωτίζουν μέσω του σκαψίματος. Μπορούν να σκάψουν ακόμα και 50 τρύπες σε περίοδο κυνηγιού και να καλύψουν αποστάσεις που ξεπερνούν τα 40 χιλιόμετρα σε ένα 24ωρο. Οι ασβοί είναι, επίσης, τέλειοι αναρριχητές και εύκολα μπορούν να σκαρφαλώσουν στα κλαδιά των δέντρων προκειμένου να κάνουν έφοδο σε φωλιές πουλιών ή κυψέλες μελισσών! Σπάνια θα παρατηρηθεί να πίνουν νερό ενώ αποκομίζουν το νερό που χρειάζονται μέσα από την τροφή τους.
Ο αφρικανικός ασβός, γενικά, κυνηγά μόνος του. Βρίσκει την τροφή του, περπατώντας αργά και μυρίζοντας συνεχώς τις τρύπες των τρωκτικών και των ερπετών. Κατά κύριο λόγο, είναι νυκτόβια το καλοκαίρι ενώ κυνηγούν την μέρα κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Παρόλα αυτά, σε περιοχές που επικρατούν ανθρώπινες δραστηριότητες, συνήθως είναι νυκτόβια.
Το εντυπωσιακό με τον αφρικανικό ασβό!
Το εντυπωσιακό, όμως, με τον αφρικανικό ασβό, εκτός από την αγριότητά του σε σχέση με το μικρό του μέγεθος, είναι η ανθεκτικότητά του στο δηλητήριο των φιδιών. Μπορεί να επιβιώσει μετά από δάγκωμα της κόμπρα! Ο άνθρωπος δεν μπορεί, ούτε ο ελέφαντας!
Όταν ένα δηλητηριώδες φίδι δαγκώσει τον ασβό, ο τελευταίος πέφτει σε κώμα. Αυτό προφανώς συμβαίνει προκειμένου να «απενεργοποιηθεί» το ζωτικό σύστημα έτσι ώστε να μην εξαπλωθεί το δηλητήριο, δίνοντας χρόνο στο ανοσοποιητικό του σύστημα να καταπολεμήσει το δηλητήριο. Όταν η απειλή του δηλητηρίου εξαλειφθεί από το ανοσοποιητικό σύστημα, στέλνει κατά κάποιο τρόπο σήμα στον εγκέφαλο και ο ασβός ξυπνά.
Μελέτες πάνω στο ανοσοποιητικό σύστημα του ζώου αυτού, λοιπόν, μπορεί να φανούν πολύ χρήσιμες στη σύγχρονη ιατρική. Παρακάτω μπορείτε να παρακολουθήσετε ένα video, για να πάρετε μια "γεύση" από τις ιδιότητες αυτού του μικρού επίμονου πλάσματος...
Πηγές:
http://www.askabiologist.org.uk/
