Ο κόσμος των μυρμηγκιών είναι ένας παράξενος κόσμος για τους ανθρώπους.
Μήπως μελετώντας τον τρόπο ζωής τους βρίσκαμε λύση σε διάφορα προβλήματα της δικής μας κοινωνίας; Παρακάτω παραθέτουμε τρία άρθρα για αυτή την παράξενη ζωή:
1. Τα μυρμήγκια χρησιμοποιούν τους αλγόριθμους του Internet, μερικά εκατομμύρια χρόνια τώρα.
Η ανθρωπότητα μπορεί να περηφανεύεται ότι έχει καταφέρει σπουδαία πράγματα, αλλά μερικά από αυτά, υπήρχαν πολύ πριν εμείς τα ανακαλύψουμε. Ας δούμε για παράδειγμα, την περίπτωση των μυρμηγκιών, η διαδικασία συλλογής τροφής των οποίων, λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο με το Internet Transmission Control Protocol (TCP).
Ο παραλληλισμός έχει να κάνει με τον τρόπο που τα μυρμήγκια συλλέγουν την τροφή τους. Με τον ίδιο τρόπο που το TCP θα επιταχύνει την μετάδοση δεδομένων, αν τα αρχικά πακέτα υποδεικνύουν χαμηλό bandwidth (εύρος ζώνης), έτσι και τα μυρμήγκια θα στείλουν λιγότερους συλλέκτες τροφίμων, αν οι αρχικοί «κυνηγοί», κάνουν πολύ χρόνο να επιστρέψουν από την αποστολή τους.
Γράφουν στο Stanford News:
Ο ρυθμός με τον οποίο τα μυρμήγκια – συλλέκτες τροφής (που μαζεύουν σπόρους σαν άτομα) ξεκινούν από την φωλιά για αναζήτηση τροφής, αντιστοιχεί στην διαθεσιμότητα των τροφίμων. Ένας συλλέκτης δεν θα επιστρέψει στη φωλιά μέχρι να βρει τροφή. Αν οι σπόροι είναι άφθονοι, οι συλλέκτες επιστρέφουν πιο γρήγορα και πολύ περισσότερα μυρμήγκια εγκαταλείπουν τη φωλιά για να συμμετάσχουν στη διαδικασία. Αν, όμως, τα μυρμήγκια αρχίζουν να επιστρέφουν με άδεια χέρια, η αναζήτηση επιβραδύνεται και ίσως ματαιώνεται.
Κι αυτό, δεν είναι το τέλος των ομοιοτήτων μεταξύ του TCP και των μυρμηγκιών. Τα μυρμήγκια χρησιμοποιούν, επίσης, την τεχνική του TCP για αργή εκκίνηση, στέλνοντας ένα κύμα από συλλέκτες (πακέτα) για να υπολογίσουν τη σχετική ποσότητα τροφής (bandwidth), πριν από την κλιμάκωση των αριθμών προς τα πάνω ή προς τα κάτω. Επίσης, με τον ίδιο τρόπο που μία σύνδεση θα τερματίσει, αν η πηγή σταματήσει να στέλνει πακέτα, τα μυρμήγκια θα σταματήσουν να στέλνουν νέους συλλέκτες, αν δεν επιστρέψει κανένας σε διάστημα 20 λεπτών. Ο Balaji Prabhakar, ένας από τους ερευνητές πίσω από αυτή την ανακάλυψη, λέει ότι, αν η συμπεριφορά των μυρμηγκιών είχε ανακαλυφθεί πριν την επινόηση του Ίντερνετ, θα είχε αλλάξει άρδην το σχεδιασμό του. Σε κάθε περίπτωση όμως, η διαδικασία συλλογής τροφής έχει υποβληθεί σε πολύ σοβαρές δοκιμές σχετικά με τον χρόνο και υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορούμε να μάθουμε από αυτή. Εντωμεταξύ, ποιος ξέρει τι άλλοι αλγόριθμοι υπάρχουν εκεί έξω που περιμένουν να τους ανακαλύψουμε…
2. Πώς μοιάζει το εσωτερικό μιας φωλιάς μυρμηγκιών.
Για να δουν πώς μοιάζει το εσωτερικό μιας φωλιάς μυρμηγκιών, μια ομάδα ερευνητών έριξε τσιμέντο για 3 συνεχόμενες μέρες σε μια εγκαταλειμμένη φωλιά. Χώρεσαν 10 τόνοι τσιμέντο.
Μετά από ένα μήνα, άρχισαν οι ανασκαφές και χρειάσθηκαν εβδομάδες για να ολοκληρωθούν. Αυτό που ανακάλυψαν ήταν εντυπωσιακότατο !!!
Μια ολόκληρη "πόλη", με δρόμους, κατοικίες και εξαερισμό. Όλα δείχνουν σαν να ήταν σχεδιασμένα από αρχιτέκτονα. Αυτή η κολοσσιαία πόλη δημιουργήθηκε με τη σκληρή εργασία ολόκληρης της κοινότητας των μυρμηγκιών, που αποδείχτηκε εξαιρετικά εκπαιδευμένη, πειθαρχημένη και προσηλωμένη στο σκοπό της. Το κτίσμα καλύπτει 50 τετραγωνικά μέτρα και έχει 8 μέτρα βάθος. Για να χτιστεί, τα μυρμήγκια αναγκάσθηκαν να μετακινήσουν 40 τόνους γης. Απολαύστε το βίντεο και μετά, σκεφτείτε εάν έχουμε να μάθουμε κάτι από τα μυρμήγκια...
3. Μυρμήγκια φτιάχνουν ζωντανές σχεδίες για να γλιτώσουν τον πνιγμό.
Η φράση «ο σώζων εαυτώ σωθήτω» δεν ισχύει για τα μυρμήγκια Solenopsis invicta.
Ένα μοναχικό μυρμήγκι κινδυνεύει να πνιγεί αν πέσει στο νερό, αν έχει παρέα, όμως, μάλλον θα γλιτώσει. Τα αμερικανικά κόκκινα μυρμήγκια Solenopsis invicta, γνωστά για την επιθετικότητά τους, ενώνονται και σχηματίζουν σχεδίες σωτηρίας όταν η αποικία τους πλημμυρίσει. Οι βιολόγοι γνώριζαν εδώ και χρόνια αυτή την παράξενη τακτική των μυρμηγκιών, μέχρι σήμερα όμως αγνοούσαν πώς τα καταφέρνουν αυτοί οι εξάποδοι ναυαγοί. Το μυστήριο λύνουν τώρα μηχανικοί του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Τζόρτζια, οι οποίοι βιντεοσκόπησαν τα μυρμήγκια με κάμερες υψηλής ταχύτητας και τα πάγωσαν στη θέση τους με υγρό άζωτο. Ο εξωσκελετός των μυρμηγκιών είναι σχετικά υδρόφοβος, όχι όμως αρκετά για να σώσει ένα έντομο από τον πνιγμό. Η μόνη λύση σε περίπτωση πλημμύρας είναι λοιπόν η συνεργασία. Η ανάλυση έδειξε ότι τα έντομα που κινδυνεύουν να πνιγούν, αρχικά ενώνονται χρησιμοποιώντας τις δαγκάνες τους. Σχηματίζουν έτσι μια ενιαία, ελαστική μάζα, η οποία όχι μόνο επιπλέει αλλά είναι ουσιαστικά αδιάβροχη και αεροστεγής.
Χάρη στα τριχίδια με τα οποία είναι καλυμμένο το σώμα τους, ακόμα και τα μυρμήγκια που βρίσκονται κάτω από την επιφάνεια του νερού συγκρατούν πάνω τους λίγο αέρα και μένουν έτσι εντελώς στεγνά. «Αν το νερό δεν μπορεί να έρθει σε επαφή με ένα μυρμήγκι, ή με το διπλανό του, ο αέρας δεν μπορεί να περάσει στο εσωτερικό της σχεδίας", εξηγεί ο μηχανολόγος μηχανικός Νέιθαν Μλοτ, πρώτος συγγραφέας της δημοσίευσης στο Proceedings of the National Academy of Sciences.
Παγώνοντας τις ζωντανές σχεδίες με υγρό άζωτο, ώστε να ακινητοποιήσουν όλα τα μυρμήγκια στη θέση τους, οι ερευνητές υπολόγισαν ότι η δύναμη με την οποία κάθε μυρμήγκι στηρίζεται στο διπλανό του είναι 400 φορές μεγαλύτερη από το ίδιο του το βάρος.
Η ίδια η «σχεδία» συμπεριφέρεται σαν ρευστό υλικό υψηλού ιξώδους, στο οποίο κάθε μυρμήγκι αντιστοιχεί σε ένα μόριο. Προκειμένου να μελετήσουν αυτή τη συνεργατική συμπεριφορά του Solenopsis invicta, οι ερευνητές χρειάστηκε να μεταφέρουν στο εργαστήριο ολόκληρες αποικίες μυρμηγκιών από τα δάση της Ατλάντα. Η συλλογή των εντόμων ήταν πάντως εύκολη υπόθεση: απλά μαζεύεις μια μπάλα χώματος, την πετάς σε ένα κουβά με νερό και περιμένεις να ανέβουν στην επιφάνεια τα έντομα. «Μαζεύουν τα αβγά τους από την αποικία και ανεβαίνουν στην επιφάνεια μέσω του υπόγειου δικτύου στοών. Όταν το νερό ανέβει πάνω από το έδαφος, ενώνονται το ένα με το άλλο και σχηματίζουν αυτές τις σχεδίες», αναφέρει ο Δρ. Μλοτ. Παρακολουθήστε το παρακάτω εκπληκτικό βίντεο:
{youtube} 2bdry7_5qck {/youtube}
