Κι όμως η βιομάζα είναι η πιο παλιά και διαδεδομένη ανανεώσιμη πηγή ενέργειας. Ο πρωτόγονος άνθρωπος, για να ζεσταθεί και να μαγειρέψει, χρησιμοποίησε την ενέργεια που προερχόταν από την καύση των ξύλων, που είναι ένα είδος βιομάζας.
Τι είναι, όμως, η βιομάζα; Οποιοδήποτε υλικό παράγεται από ζωντανούς οργανισμούς και μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν καύσιμο με σκοπό την παραγωγή ενέργειας! Τέτοια είναι το ξύλο, τα υπολείμματα καλλιεργειών, τα κτηνοτροφικά απόβλητα κ.α. και ονομάζονται πέλετς βιομάζας.
Τα πλεονεκτήματα από τη χρήση της βιομάζας είναι πολλά. Καταρχάς, η καύση της βιομάζας δεν συνεισφέρει στο φαινόμενο του θερμοκηπίου καθώς δεν εκπέμπεται διοξείδιο του άνθρακα ενώ συμβάλλει και στον περιορισμό της όξινης βροχής καθώς δεν περιέχει καθόλου θείο. Το πιο σημαντικό, όμως κατά την γνώμη μου, είναι ότι η βιομάζα είναι εγχώρια πηγή ενέργειας, οπότε δεν χρειάζεται να εισάγουμε καύσιμα. Με αυτό τον τρόπο, βελτιώνεται το εμπορικό ισοζύγιο και αναπτύσσονται οικονομικά οι αγροτικές περιοχές με τη χρήση εναλλακτικών καλλιεργειών.
Όσον αφορά τα πέλετς βιομάζας, σε αντίθεση με τα συμβατικά καύσιμα βιομάζας (π.χ. κούτσουρα ξύλου, κλαδέματα δέντρων), συνδυάζουν τη χαμηλή υγρασία με την υψηλή ενεργειακή πυκνότητα και την ομοιομορφία στο σχήμα και το μέγεθος. Για την παραγωγή τους, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ξύλο είτε μαλακό (π.χ. πεύκο, έλατο) είτε σκληρό (π.χ. δρυς, ιτιά, λεύκα) είτε πριονίδι και ροκανίδι.
Μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε οικιακές σόμπες και καυστήρες κεντρικής θέρμανσης αλλά και σε μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας μεγάλης κλίμακας. Και αυτό συμβαίνει λόγω της σταθερής χημικής σύστασης του καυσίμου αυτού. Γι αυτό το λόγο λοιπόν, το πέλετ θεωρείται εναλλακτικό και φιλικό προς το περιβάλλον καύσιμο τα τελευταία χρόνια, στις ανεπτυγμένες χώρες παγκοσμίως.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι τα πέλετς δεν θα πρέπει να λαμβάνονται από την παράνομη υλοτόμηση δέντρων, καθώς έτσι χάνεται ο οικολογικός χαρακτήρας του καυσίμου. Θα πρέπει να χρησιμοποιούνται μόνο υπολείμματα νόμιμων υλοτομικών δραστηριοτήτων ή παραπροϊόντα επεξεργασίας ξύλου, τα οποία υπάρχουν άφθονα σε όλη τη χώρα και, ταυτόχρονα, αποτελούν και εστίες πυρκαγιάς κατά τους θερινούς μήνες.
