Και κει, στα καλά καθούμενα που είσαι με την παρέα σου, διαβάζεις κάπου “μαθήματα θεάτρου”. Πας ή δε πας; Ιδού η απορία! Κι αν πας… γιατί πας; Θα μπορούσε να είχες διαβάσει “μαθήματα φωτογραφίας” ή “μαθήματα ζωγραφικής”… δεν θέλω να σταθώ τόσο στη μορφή της τέχνης, αλλά στην ίδια την τέχνη αυτού καθεαυτού. Και τι θέλω να πω εν ολίγης; Τι είναι αυτό που σε κρατάει και θες να ασχοληθείς με αυτό που αποκαλείται τέχνη;
Η τέχνη υπάρχει από παλιά, από πολύ παλιά, ουσιαστικά δε χρονολογείται… Κι ακούγεται πως είναι ένας από τους λόγους, και μάλιστα από τους βασικούς, όπου μας κάνει να διαφέρουμε από τα ζώα, διότι είναι μέσο που παράγει πολιτισμό (αν, για να πω την αλήθεια, εκτιμώ αρκετά τον τρόπο ζωής των μελισσών, σε σχέση με κάποιους πολιτισμούς που πέρασαν από την ιστορία). Μορφές τέχνης συναντάμε παντού και πάντα;;; Ίσως… σημασία έχει πως δεν περιορίζεται μήτε σε λαούς, μήτε σε εποχές και αφήνει “διαμαντάκια” για τη πορεία μας στο μάταιο τούτο κόσμο!!!
Σε προσωπικό επίπεδο, κάποιο “διαμαντάκι” κρύβουμε που θέλουμε να το εξωτερικεύσουμε. Κάτι που φανταζόμαστε και θα θέλαμε να το δούμε και κάπου αλλού, πέραν των ονείρων μας! Η τέχνη λοιπόν είναι ένας τρόπος έκφρασης και επικοινωνίας μεταξύ μας, και τυχεροί όσοι καταφέρουν και επικοινωνήσουν μέσω αυτής! Άσε που ξεφεύγεις κιόλας από τα καθημερινά προβλήματα και το κεφάλι σου ασχολείται με κάτι άλλο, πέραν αυτών.
Χωρίς ίσως να το καταλάβεις, “περνάς σε διαστάσεις και διασχίζεις ορίζοντες”… αποφεύγεις παγίδες και δεν πέφτεις θύμα των προκλήσεων της κοινωνίας. Δημιουργείς, αυτό που λένε, χαρακτήρα! Θα μου πεις.. πριν δεν είχα; Σαφώς και έχουμε χαρακτήρα, ας αναρωτηθούμε όμως μέχρι που μπορούμε να τον φτάσουμε και τι είναι αυτό που θα μας συνοδέψει στο ταξίδι της ζωής.
