Όταν η τέχνη γίνεται αυτοσκοπός, κινδυνεύεις να σαλτάρεις. Και εξηγούμαι:
Υπάρχουν άνθρωποι με ήθος και απίστευτο ταλέντο, στο οποίο υποκλίνομαι και άνθρωποι που δεν αγαπούν ακριβώς την ίδια την τέχνη, άλλα την αυτοπροβολή. Οι πρώτοι, όσον αφορά το θέατρο, είναι σοβαροί καλλιτέχνες και οι δεύτεροι κατά τον Στανισλάβσκι, είναι απεχθείς.
Ο ναρκισσισμός στον ηθοποιό είναι μεγάλη παγίδα. Η ματαιοδοξία, ακόμα μεγαλύτερη. Πρέπει να μπορείς να κοιτάξεις βαθειά μέσα σου και να αναρωτηθείς για ποιόν ακριβώς λόγο, θέλεις να ασχοληθείς με το θέατρο.
Το θέατρο είναι μια τέχνη που οπωσδήποτε απαιτεί βαθειά γνώση και ομαδική συνεργασία, στηριζόμενη κυρίως στον αλληλοσεβασμό και την αυτοπαρατήρηση. Για να υπάρξει αρμονία σε μία θεατρική ομάδα, θα πρέπει να λειτουργεί σαν ένα σώμα, χωρίς ανταγωνισμούς και ίντριγκες, χωρίς διάσπαση και δημιουργία "κλίκας". Μόνο τότε θα έρθει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Μόνο τότε γεννιέται η πραγματική τέχνη!
Μεγάλη όμως είναι και η ευθύνη του σκηνοθέτη, ίσως και μεγαλύτερη από αυτή του ηθοποιού, αφού αυτός καθοδηγεί τους ηθοποιούς, σύμφωνα με το πλάνο που έχει δημιουργήσει στο μυαλό του για το ανέβασμα ενός έργου. Εάν, λοιπόν, ο σκηνοθέτης πάσχει απο ματαιοδοξία και χρησιμοποιεί σκηνοθετικά τεχνάσματα καθαρά και μόνο για εντυπωσιασμό, χωρίς να σέβεται την ουσία του συγγραφικού κειμένου και κατ' επέκταση τον ίδιο τον συγγραφέα και το κοινό, τότε αυτός ο σκηνοθέτης πρέπει να αλλάξει δουλειά, γιατί είναι επικίνδυνος!
Επειδή το θέατρο απευθύνεται σε ζωντανό κοινό, αποτελεί ενα αρκετά δυνατό μέσο επιρροής. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο, οφείλουμε να δίνουμε μεγάλη προσοχή και στο τι έργο παρουσιάζουμε, αλλά και στον τρόπο με τον οποίο το παρουσιάζουμε. Μπορεί, για παράδειγμα, ένα εξαίρετο έργο να παιχτεί με τον πιο χυδαίο τρόπο... Όταν επιλέγουμε ένα έργο, καλό θα είναι να βλέπουμε, πόσο καλά δομημένο είναι και αν περιέχει κάποιο ουσιαστικό μήνυμα, είτε πρόκειται για κωμωδία, είτε πρόκειται για δράμα. Ένα θεατρικό έργο, πρέπει να οδηγεί τον θεατή στην κάθαρση. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι η Αρχαία τραγωδία είναι ακομά ζωντανή, μετά απο τόσους αιώνες.
Σήμερα το πρωί λοιπόν, μου ήρθε ο εξής συνειρμός: Τελικά στη σημερινή εποχή δεν έχουμε μόνο μεταλλαγμένα τρόφιμα, αλλά και μεταλλαγμένες θεατρικές παραστάσεις και εφόσον το θέατρο θεωρείται πνευματική τροφή, τότε κινδυνεύουμε απο τις παρενέργειες... Καλή χώνεψη!
