Ο υδραυλικός κριός είναι μια αντλία νερού που λειτουργεί με την κινητική ενέργεια του νερού και μόνο. Η χρήση του είναι η μεταφορά νερού σε μεγαλύτερο υψόμετρο. Το ενδιαφέρον με αυτή την αντλία είναι ότι δεν καταναλώνει εξωτερική ενέργεια, δηλαδή καύσιμο μιας μηχανής, ηλεκτρικό ρεύμα κτλ. Στην ουσία, εκμεταλλεύεται την κινητική ενέργεια του νερού, το φαινόμενο του υδραυλικού πλήγματος, εξ ου και το κριός, δημιουργώντας πίεση σε ένα θάλαμο με αέρα, ο οποίος με την σειρά του εκτονώνεται, σπρώχνοντας το νερό με μεγαλύτερη πίεση από αυτή που εισήλθε στην αντλία. Άρα, η αντλία, για να μπορεί να λειτουργήσει, χρειάζεται το νερό να έχει κινητική ενέργεια, ρυάκια, ποτάμια που έχουν φυσική ροή ή από ένα σημείο που συγκεντρώνεται το νερό να δημιουργήσουμε εμείς τεχνητή ροή με χρήση σωλήνων και της υψομετρικής διαφοράς.
Ιστορία του Υδραυλικού Κριού
Ο υδραυλικός κριός βασίζεται στην αρχή της Κρήνης του Ήρωνα, Έλληνα μηχανικό, μαθηματικό και εφευρέτη της αρχαιότητας. Έζησε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου τον 1ο αιώνα μ.Χ. Ο Ήρωνας κατασκεύασε μια κρήνη (σιντριβάνι) και, χρησιμοποιώντας το βάρος του νερού και την πίεση του αέρα, εκτόξευε το νερό πιο ψηλά από τη στάθμη που βρισκόταν. Δημιούργησε μάλιστα ένα αέναο σιντριβάνι που έτρεχε συνέχεια με το ίδιο νερό χωρίς μηχανή. Σήμερα διδάσκεται η αρχή της Κρήνης στα σχολεία. Μπορείτε να την δείτε εδώ :
Το 1772, ο John Whitehurst στο Cheshire στο Ηνωμένο Βασίλειο φτιάχνει μια πρώτη μορφή του υδραυλικού κριού, που λειτουργούσε χειροκίνητα. Η πρώτη εγκατάσταση ανέβαζε το νερό στα 16 πόδια ή 4,9 μέτρα. Ακολουθεί μια εγκατάσταση, το 1783, στην Ιρλανδία. Η πρώτη φορά που συναντάμε τον υδραυλικό κριό που λειτουργεί μόνος του είναι από το γνωστό Γάλλο εφευρέτη Michel Joseph Montgolfier το 1796 (Ναι, τον εφευρέτη του αερόστατου!). Το 1797, παίρνει και δίπλωμα ευρεσιτεχνίας. Το 1816, παίρνουν οι γιοί του το Αγγλικό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για μια βελτιωμένη έκδοσή του. Το 1840, οι υδραυλικοί κριοί εισάγονται στην Αμερική και αποτελούν βασικό εξάρτημα στις φάρμες. Δημιουργούνται εταιρείες κατασκευής της αντλίας αφού υπάρχει αρκετό ενδιαφέρον για αυτές. Προς το τέλος του 19ου αιώνα, με την έλευση του ηλεκτρικού ρεύματος, αυξήθηκε η ζήτηση σε ηλεκτρικές αντλίες αφού προωθηθήκαν άμεσα. Έτσι, η ζήτηση των υδραυλικών κριών μειώθηκε και σχεδόν εξαφανίστηκε. Ώσπου φτάσαμε στο ενεργειακό πρόβλημα, μετά από την κατασπατάληση των πόρων του πλανήτη και διάφορα παγκόσμια οικονομικά παιχνίδια. Στο τέλος του Εικοστού αιώνα, επανήλθε η συζήτηση για ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Ενδιαφέρον είναι το παράδειγμα του Διεθνούς Ιδρύματος AID στις Φιλιππίνες που εφάρμοσε τον υδραυλικό κριό σε απομακρυσμένα χωριά. Δείτε εδώ το σχετικό βίντεο:
Πώς να κατασκευάσετε μία απλή αντλία υδραυλικού κριού περιγράφεται αρκετά αναλυτικά στον παρακάτω ιστότοπο : http://www.ftiaxno.gr/2012/05/ram-pump.html
Οι εγκαταστάσεις στις οποίες μπορεί να εφαρμοστεί αυτή η αντλία είναι ατελείωτες. Απομακρυσμένα χωριά, φάρμες, ποιμνιοστάσια, κήπους, χωράφια κτλ. Δε χρειάζεται ρεύμα, με σχεδόν ανύπαρκτη συντήρηση. Η κατασκευή είναι απλή, αρκεί να έχουμε κατανοήσει τον τρόπο λειτουργίας της. Το κόστος της είναι πολύ μικρό σε σχέση με τις αντλίες καυσίμων ή ρεύματος, συνυπολογίζοντας και την κατανάλωση τους. Υπάρχουν από ιδιοκατασκευές, για μικρή ποσότητα νερού μέχρι και βιομηχανικού τύπου, για μεγάλη ποσότητα νερού. Εξαρτάται βέβαια και από το νερό το οποίο διαθέτουμε σαν πηγή. Γιατί η ποσότητα του νερού και η κινητική του ενέργεια, π.χ. από τι ύψος "πιάνουμε" το νερό, παίζει ρόλο για την ποσότητα του νερού και το χρόνο μεταφοράς του. Ακόμη, η αρχική πηγή νερού και το ύψος που θέλουμε να μεταφέρουμε το νερό καθορίζει το μέγεθος και κατ΄ επέκταση το κόστος της αντλίας. Επίσης, η αρχή του υδραυλικού κριού έχει προταθεί και για αξιοποίηση της κυματικής ενέργειας.
Συμπέρασμα:
Με την μαζική παραγωγή και την τεράστια κατανάλωση ενέργειας σε "μεγάλα έργα" χάθηκε μια γνώση για τη συμβίωση του ανθρώπου με τη γη. Η εναρμόνιση μας με το περιβάλλον είναι απαραίτητη. Πρώτα απ' όλα, πρέπει να κατανοήσουμε την τεχνολογία που ήδη υπάρχει και όχι να τρέχουμε συνέχεια στις δήθεν μελλοντικές τεχνολογίες (εδώ δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει). Να ασχολούμαστε με το πώς θα κάνουμε την ζωή μας καλύτερη και όχι πως θα χειραγωγήσουμε τους συνανθρώπους μας ή να ικανοποιήσουμε τον εαυτό μας. Τέτοιου είδους κατασκευές και ¨ιδέες¨ σαν τον υδραυλικό κριό, που αποτελούν τομή στην ζωή του ανθρώπου, πάνω σε αυτό τον πλανήτη, πρέπει να προωθούνται και να υλοποιούνται.
Για μια κοινωνία αυτόνομη και αυτάρκης. Να παράγουμε όσα χρειάζεται και να καταναλώνουμε ότι πρέπει.
Πηγές:
